Waarheidsvinding

Door Waarheidsvinder

Op 14 januari 2010 deed Kasem M . uit het Groningse Siddeburen bij de politie aangifte van vermissing van zijn vrouw Ilham Benchelh. Ze was volgens hem op 10 januari 2010 ‘s avonds vrijwillig uit de echtelijke woning vertrokken met achterlating van haar 1 jarig zoontje.

Veelal neemt de politie dit soort aangiftes niet serieus en is men niet bereid een gedegen onderzoek in te stellen onder het mom dat er geen sprake is van een misdrijf. Maar om te kunnen weten of er wel of niet sprake is van een misdrijf moet je volgens ons eerst onderzoek doen. En dat deed men in Groningen.

Uit het onderzoek bleek dat Ilham op zondagavond 10 januari 2010 voor het laatst met enkele vriendinnen contact heeft gehad. Nadien had niemand nog iets van haar gehoord. Verder bleek uit het politieonderzoek dat Ilham na 10 januari geen gebruik meer heeft gemaakt van haar telefoon en haar bankrekening. Uit verklaringen van familie en vriendinnen bleek dat Ilham de bewuste avond zeker niet weg wilde gaan en al helemaal niet zonder haar zoontje. ‘s Avonds weggaan zou bovendien voor Ilham niet eenvoudig zijn geweest omdat er geen openbaar vervoer reed en zij geen auto en rijbewijs had.

Maar ook bleek uit verklaringen dat Ilham wilde gaan scheiden en bang was dat haar man haar spullen weg zou gooien en andere sloten op de woning zou gaan zetten.

Bij een door de politie ingesteld onderzoek in de echtelijke woning werden rond het bed van Ilham een groot aantal bloedspatten aangetroffen. De matras van het bed bleek een dag na de verdwijning door echtgenoot Kasem M. weggegooid te zijn zonder dat hij kon duidelijk maken waarom dat was en waar de matras was gebleven.

Door het gebrek aan medewerking van Kasem M. en het feit dat het lichaam van Ilham nooit werd gevonden heeft het lang geduurd voordat de zaak uiteindelijk voor de rechter kwam.

De rechtbank in Groningen was in haar oordeel heel duidelijk. De rechtbank was er van overtuigd dat Ilham met geweld door haar echtgenoot om het leven was gebracht. Dat oordeel baseerde de rechters op grond van de gevonden bloedsporen, het verdwijnen van de matras van het bed van Ilham en het feit dat het politieonderzoek geen enkele aanwijzing had opgeleverd voor een natuurlijk overlijden, een noodlottig ongeval of voor zelfmoord. Kasem M. heeft daar ook nooit iets over verklaard.

Kasem M. werd door de rechtbank Groningen veroordeeld tot een gevangenisstraf van 15 jaar terzake doodslag op zijn echtgenote. De straf was hoger dan de eis van de officier van justitie omdat de rechtbank Kasem M. zwaar aanrekent dat hij nooit openheid van zaken heeft willen geven en de nabestaanden tot op de dag van vandaag in onzekerheid houdt over wat er die avond met Ilham is gebeurd en waar haar lichaam is gebleven.

De vraag is of Kasem M. zijn straf ooit zal uitzitten omdat Kasem M. al lange tijd geleden richting Marokko is vertrokken. Maar het al dan niet uitzitten van zijn straf is voor ons niet het belangrijkste. Belangrijker is dat het onderzoek van de politie Groningen maar weer eens laat zien dat het niet vinden van een stoffelijk overschot geen reden is om geen gedegen onderzoek in te stellen.

Noot

Verdachte Kasem M. ging uiteraard in beroep. Op 18 september 2019 bepaalde het Gerechtshof Leeuwarden dat nader onderzoek moest worden gedaan naar de manier waarop de politie met het bewijsmateriaal was omgegaan en de rechters wil spreken met de wijkagent van Siddeburen over het gedrag van Kasem M na de verdwijing van zijn vrouw. We blijven de zaak volgen.